Güneş çok sessiz, bu da gelecekte tehlikeli güneş fırtınaları olabileceği anlamına gelebilir
Güneş, diğer benzeri yıldızlara kıyasla şaşırtıcı bir şekilde uykuda, bu da bir noktada güneşin daha yüksek bir aktivite yani etkinlik dönemine gireceği anlamına gelebilir. Bir yıldızın değişen etkinliği ve parlaklığı, yıldız lekeleri veya güneşte bilinen adıyla güneş lekeleri denilen karanlık alanların yanı sıra büyük parlamalara ve fışkırmalara neden olan yıldızın manyetik alanı tarafından yönlendirilir.
Max Planck Güneş Sistemi Araştırma Enstitüsünden Timo Reinhold ve meslektaşları, Kepler uzay teleskobu tarafından gözlemlenen 369 güneş benzeri yıldız için bu etkinliğin ölçümlerini güneşteki etkinliklerle karşılaştırdı. Bu yıldızların hepsi güneşe ve birbirlerine göre benzer sıcaklıklara, kimyasal bileşimlere, yaşlara, boyutlara ve dönme sürelerine sahipti. Ancak tüm bu benzerliklere rağmen, araştırmacılar bu yıldızların neredeyse hemen hepsinin etkinlik ve parlaklıkta güneşten daha farklı olduğunu keşfettiler.
Reinhold’a göre: “Bu yıldızlar güneşe göre ölçebileceğimiz ne varsa her şekilde birbirine benzer, ancak birçoğu güneşten beş kat daha fazla değişkenlik gösteriyor, bu şaşırtıcıydı. Olası bir sonuç, güneşten farklı olmadığını bildiğimiz bu yıldızların henüz bilinmeyen tanımlanmamış bir niteliğinin olması olabilir.”
2529 yıldızdan oluşan daha büyük bir örnekte dönme periyotlarını ölçmediğimiz, ancak güneşe diğer her şekilde benzeyen ve benzer değişkenliğe sahip yıldızları incelediğimizde bu, ölçebildiğimiz dönme periyotlarına sahip yıldızların bir nedenden dolayı daha değişken olabileceği anlamına gelebilir diye düşünebiliriz. Gezegenler güneşin aktivitesini kontrol edebilir mi? Belki. Gezegen dizilmeleri dolayısıyla ortaya çıkan güç normalde bilimsel olmayan fantastik görüşlere yol açmıştır.
Ancak sonuçta bu konunun bazı önemli noktaları olabileceği ortaya çıkmıştır. Güneş 11 yıllık bir faaliyet döngüsüne sahiptir. Venüs, Dünya ve Jüpiter’in bir hizaya gelmesiyle bu etkinlik acaba değişme gösterir mi? Güneş çevrimi ya da başka bir deyişle döngüsü, güneş lekelerinin sayısı, yaydığı toplam enerji ve manyetik alanının yapısındaki değişiklikleri içerir. Bu döngü ilk kez 1843’te keşfedildiğinden bu yana, araştırmacılar uzunluğunu ve periyodik doğasını neyin belirlediğini anlamak için pek çok şey öğrenmekle birlikte hala çalışmalarını sürdürmekteler.
“Ne olursa olsun, çok daha yüksek değişkenliğe sahip güneş benzeri yıldızların olması, güneşin şimdi geçici olarak sakin bir aşamada olabileceğini ve gelecekte aktivitesinin çok artabileceğini gösteriyor” diyor Reinhold. Bunun ne zaman olabileceğini tam olarak tahmin edemesek de, elektrik şebekelerimize zarar verebilecek daha parlak kuzey ışıklarına (auroralar) ve potansiyel olarak tehlikeli güneş patlamalarına yol açacaktır.
