Süper bilgisayar simülasyonları bu ölümcül romantizmin görüntülerini sunmakta. Orta büyüklükteki kara deliklerde (güneşimizin kütlesinin 100 katı, güneşin kütlesinin binlerce katı, hatta milyarlarca katı nesneler) ölü beyaz bir cüce yıldızı yeniden toplamak için yeterli çekim kuvveti vardır. Bu mükemmel boyuttaki kara deliğin, ölü yıldızdaki yıldız malzemesinin değişen miktarlarda kalsiyum ve demire kaynaşmasına neden olmak için doğru miktarda enerjiye sahip olması gerekir.
Bu zincir reaksiyon, yıldız karadeliğe yaklaştıkça daha fazla füzyon üretir. İlginçtir ki, yıldızın canlanması, teknolojimiz tarafından tespit edilebilecek güçlü elektromanyetik dalgalar yaratacaktır. Bu, astronomların reanimasyonun nerede gerçekleştiğini “görebilecekleri” ve bu nükleosentez işleminden sorumlu orta büyüklükteki kara deliği bulabilecekleri anlamına gelir. Fizikçi Rob Hoffman “Küresel yıldız kara deliğe yaklaşırken gelgit kuvvetleri yıldızı yörünge düzlemine dik bir yönde sıkıştırmaya başladı. Fakat yörünge düzleminde, bu çekim kuvvetleri yıldızı gerer ve parçalara ayırır” diyor.
Siyaha boya
Kara delik, ışığın bile dışarı çıkamayacağı nispeten küçük bir yerde inanılmaz miktarda yerçekimi içeren kozmik bir nesnedir . Bu genellikle bir yıldız ölürken meydana gelir. Hiçbir ışık çıkamadığı için kara delikler – adlarına rağmen – görünmezdir. Gökbilimciler kara deliklere çok yakın olan yıldızların diğer yıldızlardan nasıl farklı davrandığını görmek için özel araçlar kullanır. Albert Einstein, görelilik teorisini ilk kez 1916’da kavramsallaştırdığında karadelikleri öngördü.
Bununla birlikte, “kara delik” terimi yalnızca 1967’de Amerikan astronom John Wheeler tarafından kullanılmış ve kullanılmıştır. Çok geçmeden, 1971’de ilk kara delik tespit edildi. kara delikler üç tiptir : ilkel kara delik, bir dağ ve tek bir atom büyüklüğü arasında olabilirler. En sık bulunanlar genellikle güneşimizden 20 kat daha büyük olan yıldız kara delikler; ve güneşten en az bir milyon kez daha ağır olan süper kütleli kara deliklerdir. Kara deliklerin vakum benzeri bir aktivitesini gösteren popüler medyaya rağmen, bu yıldız nesneler gezegenleri veya diğer malzemeleri “emmez”.
Yıldızlar sadece onlara düşer. Bir yıldız bir kara deliğe çok yakın geçtiğinde, parçalanır (Astronomlar, ilk defa, ışık hızının % 30’unda bir kara deliğe düşen maddeyi tespit etmişlerdir). Farklı ama benzer bir kayda göre, fizikçiler son zamanlarda bir insan karadeliğe düşerse ne olacağı konusunda uzun süredir devam eden bir teoriden vazgeçmişlerdir . Bir insanın, kara delik kütlesinin yoğunlaştığı (“tekillik” olarak adlandırılan) tamamen boşaltılacağı uzay-zamandaki tek noktaya ulaşana kadar spagetti gibi uzayacağına inanılıyordu. Bununla birlikte, 2012 yılında yapılan bir Nature araştırması , kara deliğin dış tabakasında bulunan kuantum etkilerinin bir ateş duvarı gibi hareket edeceği ve anında ölüme yol açacağı sonucuna varmıştır.
