Ana Sayfa Blog Sayfa 56

Güneş Sistemimizde İkinci Bir Yıldızlararası Nesne Bulundu Gibi…

Yazar
icerikekibi
-
0

Amatör Gökbilimci Gennady Borisov

 

Bu, 2017'de 'Oumuamua'dan (sanatçının izlenimi gösterildi) sonra bilinen ikinci yıldızlararası nesnedir.

Gökbilimciler, bilinen ikinci yıldızlararası nesnenin şu anda Güneş Sistemimizden fısıldadığını onayladılar, ancak ilk olayın aksine, onu büyük miktarda ayrıntılı olarak inceleyebileceğiz.

Başlangıçta gb00234 ismi verilen nesne MARGO adlı kendi gözlemevini kullanan Kırım’dan Gennady Borisov adlı amatör bir astronom tarafından keşfedildi. Borisov ilk olarak 30 Ağustos’ta nesneyi fark etti ve izlediği garip yolu derhal farketti – bu da Güneşimize bağlı olmadığını gösteriyor.

Daha sonraki analizler ve gözlemler, nesnenin yüksek bir dışmerkezliğe sahip olduğunu, yani Güneş Sistemimize girip çıkacak, asla geri dönmeyecek hiperbolik bir yolda olduğunu doğruladı. Harvard-Smithsonian Astrofizik Merkezi’ndeki Küçük Gezegen Merkezi(MPC), objenin yörüngesini bugün erken saatlerde doğruladı ve keşif şerefine yeni bir isim verdi : C / 2019 Q4 (Borisov).

MPC’den Matthew Payne “Hiperbolik olup olmadığı konusunda biraz ihtiyatlıydık. Son birkaç gün boyunca, hiperbolik bir yörüngeye sahip gibi göründüğü giderek daha belirgin hale geldi” diyor.

Bahsedildiği üzere, Güneş Sistemimize giren ilk bilinen yıldızlararası nesne olacaktır, çünkü Oumuamua  (veya 1I / 2017 U1)  denilen ilk Ekim 2017’de tespit edildi. Bu sefer birkaç önemli fark var. Bunlardan ilki, görüntülerden, C / 2019’un (muhtemelen 2I / 2019 etiketinin verileceği) yaklaşık 10 kilometre boyunca bir kuyruklu yıldız olduğu ve görünür kuyruğunun göründüğü haliyle, yaklaşık 10 kilometre uzunluğunda olduğu.

Diğer önemli fark, “Oumuamua, gördüğümüz zaman Güneş Sistemi’nden çıkıyordu, daha fazla göremeyecek kadar kararmadan önce sadece birkaç hafta çalışmamıza izin verdi. Bununla birlikte, C / 2019 altı kez daha parlak ve  aynı zamanda saniyede 30 kilometre hızla Güneş Sistemine giriyor ve bu da bize çalışmamız için daha uzun bir süre veriyor.

Hala belirsizlikler olduğunu belirtse de, keşifle yakından ilgilenen astronomi yazılımcısı Bill Gray: “En azından yaklaşık altı ay boyunca Güneş Sistemi’nde kalacak. Ne kadar parlak olacağını bilmiyoruz. Bu her zaman kuyruklu yıldızlarla ilgili bir sorundur, bu yüzden tahmin edilemez olanı, yıldızlararası olması gerçeğiyle birleştirdik. Bu da gördüğümüz ilk yıldızlararası kuyruklu yıldız” diyor.

yıldızlararası nesne fotoları ile ilgili görsel sonucu

En yakın olarak, nesne yaklaşık 1.8 kat Dünya-Güneş mesafesine (1.8 AB veya astronomik birim) ulaşması bekleniyor 10 Aralık  ( o  üç AB mesafede keşfedildi). Space Initiatives’den fizikçi Marshall Eubanks, “Bu yılın Aralık ayında yapılacak en yakın yaklaşım bu. Güneş’e en yakın yaklaşım aynı zamanda” diyor.

Şimdi yarış, Hubble Uzay Teleskobu’ndan arkadaki gözlemevlerine kadar, bize uzun bir ziyarette bulundukça bu büyüleyici nesne üzerinde mümkün olan tüm teleskopları eğitmeye devam edecek. Gelecekteki doğası, kompozisyonunu ve kökenini ayrıntılı olarak inceleyebileceğimiz anlamına gelir ve yabancı gezegen sistemine daha önce hiç olmadığı kadar iyi bir bakış açısı kazandırır. ‘Oumuamua çok etkisizdi ve çok yakınlarından bir yerde öğrenmemiz için çok hızlı geçti.

Keşif, bu nesnelerden daha fazlasını bekleyen birçok kişinin kulağına da müzik olacak. Bazı tahminler, en azından bir yıldızlararası nesnenin herhangi bir zamanda Güneş Sistemimizde olması gerektiğini belirtirken, yaklaşmakta olan Büyük Sinoptik Anket Teleskopu (LSST) bu nesnelerin daha fazlasını bulmayı planlıyor. Bu arada Avrupa Uzay Ajansı (ESA) gelecekte yıldızlararası ziyaretçilere bir uzay aracı da gönderebilir .

C / 2019’un yıldızlararası bir nesne olarak statüsünün, uzaktan gerçekten bir ziyaretçi olduğundan emin olmak için hala tamamen doğrulanması gerekecektir. Ancak birçok gökbilimci zaten kesin ve önümüzdeki altı ay içinde ne olacağını hayal etmeye başlıyor. Eubanks, “Şahsen, gelen yörüngenin galaktik uçağa yakın olduğunu gördüğümde, yıldızlararası olduğuna emindim” diyor.

Bu yağmur ve su damlacıkları bulutları ile bilinen ilk ötegezegen olabilir…

Yazar
icerikekibi
-
0

İki gözlem ekibi K2 18b’nin nemli bir atmosfere sahip olduğuna dair işaretler tespit etti. Bu uzak ötegezegenin soğuk havasında su damlacıkları ve hatta yağmur bulutları olabilir. 

Exoplanet K2 18b
Bir sanatçının izlenimi. Ön planda gösterilen Ötegezegen K2 18b, sulu bir atmosfere sahip ve belki de bulutlar ve yağmur barındıran başka bir yıldız sistemindeki ilk ılıman gezegen olabilir.

Uzay teleskopları ve simülasyonları ile yapılan gözlemlerin bir kombinasyonu, K2 18b gezegeninin atmosferinde su buharı olduğunu ve yaşam için gerekli bir bileşen olduğu düşünülen sıvı suyu destekleyen uzak bir yıldız etrafında dönen ilk gezegen olabileceğini göstermektedir.

10 Eylül’de yayınlanan potansiyel keşfi bildiren makalede araştırmacılar, “Evrenin her yerinde su buharı var ama sıvı su yapmak o kadar kolay değil; doğru basınca ve doğru sıcaklığa ihtiyacınız var. Bu gezegeni özel yapan da bu” diyorlar.

Ötegezegen avlayan Kepler uzay teleskobu, 2015 yılında K2 18b’yi keşfetti. Gezegen, yaklaşık 110 ışık yılı uzaklıktaki loş bir kırmızı cüce yıldızın yörüngesinde ve Dünya’dan daha büyük ve daha ağır: Dünya’nın yarıçapının yaklaşık 2,5 katı ve kütlesinin yaklaşık sekiz katı.

11 Eylül’de Doğa Astronomisi’nde yayınlanan çalışmada K2 18b’nin atmosferinde su buharı tespit eden Londra Üniversitesi’nden bir gökbilimci “Baştan beri bu dünyayı gezegen yapmaz. Ancak, gezegenin yıldızıyla olan uzaklığı, yaşanabilir bir bölgeye, bir gezegenin sıvı suya elverişli sıcaklıklara sahip olabileceği bir yıldızın etrafındaki bölgeye yerleştirir” demekte.

2016 ve 2017 yıllarında, Benneke liderliğindeki bir grup, gezegenin yıldızının önünden geçerken atmosferinin belirtilerini bulmak ve K2 18b’yi araştırmak için Hubble Uzay Teleskobu’nu kullandı. Gezegenin atmosferindeki moleküller yıldız ışığının belirli dalga boylarını emerek astronomları varlıklarına karşı uyardı.

Tsiaras ve meslektaşları bu verilere bir kamu arşivinden erişmiş ve analiz etmek için özel olarak tasarlanmış yazılımlar kullanmıştır. Ekip, gezegenin bir atmosfere sahip olduğunu ve atmosferin, filtre edilmiş yıldız ışığına su buharı moleküllerinin gerçek imzasını attığını tespit etti. Atmosferin ayrıca hidrojen ve helyum içerdiği de belirtildi.

Tsiaras, “Şimdiye dek atmosferinin gözlemlendiği ve su bulduğumuz gezegenler gaz devleri, Jüpiter, Satürn veya Neptün’e benzer gezegenlerdi. K2 18b’nin yaşanabilir bölge, büyüklük ve su atmosferi içindeki konumu ‘şu an sahip olduğumuz yaşam alanı için en iyi aday bu’ anlamına geliyor” dedi.

Benneke ve arkadaşları, işi bir adım daha ileri götürdü ve Spitzer uzay teleskopuyla K2 18b’yi gözlemledi. Hubble, Spitzer ve Kepler gözlemlerinin birleşimi, bulutların gezegenin atmosferinde belirli bir düzeyde oluştuğunu ve diğer seviyelere göre daha fazla yıldız ışığını emdiğini gösteriyor.

Benneke ve arkadaşları gezegenin iklimini simüle ettiklerinde, bulutların yoğunlaştığı bölgenin sıvı suyun oluşması için doğru basınç ve sıcaklığa sahip olabileceğini buldular. Bu, Benneke’ye göre, sıvı su damlacıklarının bulutlardan yoğunlaşıp yağmur yağabileceği anlamına geliyor.

“Bu gezegenin üzerinde sıvı yağmuru olması muhtemeldir. Bu aslında bu verilerden elde edilen en heyecan verici bulgulardan biri” diyor.

ötegezegen fotoları ile ilgili görsel sonucu

Benneke, K2 18b’nin yağmur damlalarının hiçbir zaman sert zemine çarpmayacağını düşünüyor. Bunun yerine, gezegenin kalın atmosferinde, basınç ve sıcaklığın damlacıkların buharlaşacağı kadar büyük olduğu bir noktaya ulaşacaklardı. Sonra su atmosferde tekrar yükselir, bulutların içinde yoğunlaşır ve yağmur yağardı. “Biraz su döngüsü var” diyor.

Diğer ötegezegen uzmanları şüpheci olmaya devam ediyor. MIT’den gökbilimci Sara Seager “Yağmur damlalarının kesin bir kanıtı yok” diyor. “Sağlam ama yine de spekülatif bir ifade.”

Fakat eğer K2 18b’de mevcutsa, sıvı su gezegende herhangi bir şeyin yaşayabileceği anlamına gelmez. Büyüklüğü ötegezegeni Dünya’nın çevresi ile Neptün çevresi arasında bir yere yerleştirir, yani bildiğimiz yaşamın evrimleşebileceği kayalık bir yüzeye sahip olup olmadığı açık değildir. Samanyolu’ndaki çoğu ötegezegen bu boyut aralığındadır, ancak kayalık süper Dünyalar mı, minik mini Neptünler mi yoksa su dünyaları mı olduklarını söylemek zor.

Seager, “Galaksimizdeki en yaygın gezegen türü olan gerçekten gizemli gezegenlerden biri,” diyor Seager. “Ne oldukları hakkında hiçbir fikrimiz yok.” NASA’nın planladığı James Webb Uzay Teleskobu ile gelecekteki gözlemler, K2 18b’nin ne kadar su içerdiğini tespit edebilir ve bu da bileşimini anlamaya yardımcı olabilir.

Kara Delikler Karanlık Enerjiden Mi Oluşmuştur?

Yazar
icerikekibi
-
0

Manoa’daki iki Hawaii Üniversitesi araştırmacısı, Einstein’ın denklemlerini evrenin büyümesini modellemek için uygularken yapılan ince bir hatayı belirledi ve düzeltti.

Fizikçilerin genellikle evren gibi kozmolojik olarak büyük bir sistemin, içinde yer alan küçük sistemlerin ayrıntılarına duyarsız olduğu varsayılmaktadır. Fizik ve Astronomi Bölümü’nden araştırıcı Kevin Croker ve Matematik Bölümünden Joel Weiner, bu varsayımın çok büyük yıldızların çöküşü ve patlamasından sonra kalan kompakt nesneler için başarısız olabileceğini gösterdiler.

Croker, “80 yıl boyunca, genel olarak geniş darbelerle evrenin herhangi küçük bir bölgesinin özel detaylarından etkilenmediği varsayımıyla hareket ettik. Artık genel göreliliğin çökmüş yıldızları – Honolulu’nun büyüklüğündeki bölgeleri – bir bütün olarak evrenin davranışına bin milyar milyar kat daha fazla bağlayabildiği açık” dedi.

Croker ve Weiner, evrenin büyüme hızının bu gibi kompakt nesnelerin ortalama katkısına duyarlı olabileceğini gösterdi. Aynı şekilde, nesnelerin kendileri de, nesnelerin kompozisyonlarına bağlı olarak enerji kazanıp kaybederek evrenin büyümesiyle bağlantılı olabilir. Bu sonuç, kozmolojik ve kompakt nesne fiziği arasında beklenmedik bağlantılar ortaya çıkardığından ve dolayısıyla birçok yeni gözlemsel tahminlere yol açtığı için önemlidir.

Bu çalışmanın bir sonucu, evrenin büyüme hızının, yaşamlarının sonunda yıldızlara ne olduğu hakkında bilgi vermesidir. Gökbilimciler tipik olarak büyük yıldızların öldüklerinde kara delikler oluşturduğunu varsaymaktadır, ancak bu tek olası sonuç değildir. 1966’da, Leningrad’daki Ioffe Fizik-Teknik Enstitüsü’ndeki genç bir fizikçi olan Erast Gliner, çok büyük yıldızların şimdi Karanlık Enerjinin Genel Nesneleri (GEODE’ler) olarak adlandırılabilecek şeye çökmesi gerektiği alternatif bir hipotez önerdi. Bunlar dışarıdan bakıldığında kara delikler gibi görünür, ancak kara deliklerin aksine, tekillik yerine Karanlık Enerji içerirler.

1998’de iki bağımsız gökbilimci ekibi, Evrenin genişlemesinin, Karanlık Enerjinin düzgün bir katkısının varlığına bağlı olarak hızlandığını keşfetti. Bununla birlikte, GEODE’lerin bu şekilde katkıda bulunabileceği kabul edilmedi. Hesaplamalarla birlikte Croker ve Weiner, en eski yıldızların bir kısmının kara delikler yerine GEODE’lere çökmesi durumunda, ortalama katkısının doğal olarak istenen tekdüze Karanlık Enerji’yi üreteceğini gösterdi.

Kara delik fotoları ile ilgili görsel sonucu

Bu çalışmanın sonuçları, LIGO-Başak işbirliği ile çekim dalgaları yoluyla gözlenen çarpışan çift yıldız sistemleri için de geçerlidir. 2016 yılında LIGO, çarpışan bir çift kara delik sistemi olarak görünen şeyin ilk gözlemini açıkladı. Bu tür sistemlerin olması bekleniyordu, ancak nesne çifti beklenmeyen derecede ağırdı – kabaca bilgisayar simülasyonlarında tahmin edilen karadelik kütlelerinin 5 katı kadardı. Düzeltilmiş formalizmi (matematiksel bir yöntem) kullanarak, Croker ve Weiner, LIGO-Başgo’nun çift karadelik çarpışmaları yerine çift GEODE çarpışmalarını gözlemleyip gözlemlemediğini değerlendirdi.

GEODE’lerin bu çarpışmalara yol açan süre boyunca evrenle birlikte büyüdüklerini buldular. Çarpışmalar meydana geldiğinde, ortaya çıkan GEODE kütleleri, LIGO-Başak gözlemleri ile kabaca bir uyum içinde, 4 ila 8 kat büyüklükte. Croker ve Weiner, teorik sonuçlarını bir GEODE senaryosunun gözlemsel desteğinden ayırmaya özen göstererek, “kesinlikle kara deliklerin ölmediğini vurguladılar.” şu anda ikna edici açıklamalardan yoksundur. Bunu dışlamak için birçok yol içeren bir GEODE senaryosunun diğer birçok gözlemsel sonucunu bekliyoruz. Yüzeyi çizmeye çok az başladık. ”

Sonra Işık Vardı: Evrendeki İlk Yıldızları Aramak…

Yazar
icerikekibi
-
0
Sonra ışık vardı: Evrendeki ilk yıldızları aramak
Reiyonizasyon Aşaması’nın bu görüntüsünde, kırmızı renkte nötr hidrojen, beyaz renkle gösterilen ilk yıldızlar tarafından yavaş yavaş iyonize edilir. 

Gökbilimciler, 12 milyar yıldır evrende dolaşan ve en erken yıldızların yaşamlarını ve ölümlerini anlamalarını sağlayan bir sinyale yaklaşıyorlar.

Yeni bir çalışmada, Avustralya Melbourne Üniversitesi’nden Dr. Nichole Barry ve (3-D ARC All Sky Astrofizik için Mükemmeliyet Merkezi) ASTRO 3-D liderliğindeki bir ekip Batı Avustralya’nın uzak bölgelerinde bulunan 4096 dipol anten koleksiyonu Murchison GenişAlan Dizisi (MWA) tarafından toplanan verilerde 10 katlık bir gelişme olduğunu bildirdi.

2013 yılında faaliyete geçen MWA, özellikle Büyük Patlama’nın doğurduğu proton ve nötron çorbasının soğumaya başladığı dönemde, evrenin çoğunu içeren bir gaz olan nötr hidrojen tarafından yayılan elektromanyetik radyasyonu tespit etmek için özel olarak inşa edildi. Sonunda bu  , Yıldızları (varolan ilkleri) oluşturmak için bir araya geldi ve Evrenin evriminde, Reiyonizasyon Çağı veya EoR olarak bilinen büyük bir aşama başlattılar.

Dr. Barry’e göre, “Avrupa Ülkesinin evrimini tanımlamak, astrofizik ve kozmoloji anlayışımız için son derece önemlidir. Şimdiye kadar, hiç kimse bunu gözlemleyemedi. Bu sonuçlar bizi bu hedefe daha çok yaklaştırıyor.” EoR’dan önceki ve ilk uzay ve zamana egemen olan , yaklaşık 21 santimetre dalga boyunda yayıldı. Şimdi, Evrenin genişlemesi nedeniyle iki metrenin üzerinde bir yere gerilmiş, sinyal devam ediyor – ve onu tespit etmek Kozmos’un ilk günlerinde koşulları araştırmanın en iyi yolu.

Ancak, bunu yapmak son derece zordur. ASTRO 3-D üyesi ve yardımcı yazar Doçent Cathryn Trott, Batı Avustralya’daki Curtin Üniversitesi Uluslararası Radyo Astronomi Araştırmaları Merkezi’nden “Aradığımız sinyal 12 milyar yıldan daha eski” diyor.

“Son derece zayıf ve aramızda aramızda birçok gökada var. Yolda kalıyorlar ve peşinde olduğumuz bilgileri almayı çok zorlaştırıyorlar.” Başka bir deyişle, MWA tarafından kaydedilen sinyaller – ve Güney Afrika’daki Hidrojen Reiyonizasyon Düzeni ve Hollanda’daki Düşük Frekanslı Dizi gibi diğer EoR-av cihazları.

21 saatlik ham veriyi kullanan Dr. Barry, ABD’deki Washington Üniversitesi’nden ortak yazar Mike Wilensky ve meslektaşları, analizleri iyileştirmek ve  tarafından üretilen aşırı soluk parazit de dahil olmak üzere tutarlı sinyal kirliliği kaynaklarını dışlamak için yeni teknikler araştırdı.

Sonra ışık vardı: Evrendeki ilk yıldızları aramak
Dr Nichole Barry Murchison GenişAlan Dizisinde (MWA) 

Sonuç, EoR’nin başlayabileceği menzili önemli ölçüde azaltan ve kısıtlamaları neredeyse büyük bir sıraya göre çeken bir hassasiyet seviyesiydi. Dr. Barry, sonuçların sadece bebek Evren’i keşfetme arayışında bir adım öne geçmekle kalmayıp, daha ileri araştırmalar için bir çerçeve oluşturduğunu söyledi.

“MWA’dan yaklaşık 3000 saatlik bir veriye sahibiz” diye açıklıyor ”ve amaçlarımız için bazıları diğerlerinden daha faydalı. Bu yaklaşım, hangi bitlerin en umut verici olduğunu belirlememize ve daha önce hiç olmadığı kadar iyi analiz etmemize izin verecek.”

‘Başarısızlık Oyunun Bir Parçası’: Ay’a İniş Girişiminden Sonra Kayıp Olan Hint Uzay Aracı…

Yazar
icerikekibi
-
0

Hindistan’ın Chandrayaan-2 misyonunun bir parçası olan ayın güney kutbuna yaklaşma girişimi, misyon yöneticilerinin toprakla sadece 2 kilometre uzaklıktaki inişten birkaç saniye sonra temaslarını kaybettikleri zaman sona erdi. Hindistan’ı Amerika Birleşik Devletleri, Sovyetler Birliği ve Çin’den sonra aya inen dördüncü millet haline getirecek olan toprakçı, Hindistan Uzay Araştırmaları Örgütü’nün (ISRO) uzay aracı tarafından onaylanmamasına rağmen, kaybedileceği tahmin ediliyor. çöktü veya değil.

Temas kaybolduğunda, Hintli saat 1: 52’de, Bangalore’daki ISRO görev kontrol merkezindeki ruh hali kötüye dönüştü. Neşeli gülüşler, harap olmuş bilim adamlarının ve mühendislerin yüzlerinde somurtkan ifadeler haline geldi. Milyonlarca Kızılderilinin ülke çapında yayınının bir parçası olan çalışan bir heyeti aniden durduruldu. Kontrol merkezinin hemen dışından gözlemleyen Başbakan Narendra Modi kısa bir süre sonra bilgi verdi ve ayrıldı. Ertesi sabah ayarlanan bir basın toplantısı iptal edildi.

Yeni Delhi’de hükümet tarafından finanse edilen bir düşünce kuruluşu olan Hindistan Savunma Araştırmaları ve Analizi Enstitüsü’nün kıdemli bir üyesi olan Ajey Lele, “Başarısızlık oyunun bir parçası ve Hindistan daha önce hiç denemediği bir şeyi deniyordu. .

ISRO bilim adamları, “15 dakikalık terör” sırasında bir arıza meydana geldiğine inanıyorlar: toprağın ay yörüngesinden yüzeye iniş süresi. Bu kritik aşamada, toprak sahibi, dahili zekaya dayanarak, yer istasyonlarından doğrudan komut alınmadan özerk bir şekilde çalışıyordu. Arazinin önceden programlanmış yörüngesinden saptığına ve dört yan iticiliğine ve bir orta motoruna sahip hızını kontrol edemediğine dair göstergeler vardır. ISRO, neyin yanlış gittiğini tespit etmek için verileri analiz ettiğini söyledi.

Sanal “Evren Makinesi” Galaksinin Evrimine Işık Tutuyor…

Yazar
icerikekibi
-
0

Gökada resmi (stok görüntü). | Kredi: © Peter Jurik / stock.adobe.com

Samanyolu gibi galaksiler nasıl ortaya çıkmaktadır? Zaman içinde nasıl büyüyor ve değişiyorlar? Gökada oluşumunun arkasındaki bilim, onlarca yıldır bir bilmece olarak kalmıştır. Arizona Üniversitesi liderliğindeki bir bilim insanları ekibi, süper bilgisayar simülasyonları sayesinde cevapları bulmaya bir adım daha yaklaştılar.

Uzayda gerçek galaksileri gözlemlemek ancak zaman içerisinde anlık görüntülerle sağlanmakta, bu nedenle galaksilerin milyarlarca yıl boyunca nasıl geliştiğini incelemek isteyen araştırmacılar bilgisayar simülasyonlarına geri dönmek zorundadır. Geleneksel olarak, gökbilimciler bu yaklaşımı tek tek yeni galaksi oluşumu teorilerini icat etmek ve test etmek için kullandılar. UA Steward Gözlemevi’nden Peter Behroozi ve ekibi, süper güçte milyonlarca farklı evren yaratarak, galaksilerin nasıl oluşması gerektiğine dair farklı fiziksel teorilere uyan bu engelin üstesinden gelmiş görünmekteler.

Bulgular, karanlık maddenin galaksi oluşumunda oynadığı role, galaksilerin zaman içinde nasıl geliştiği ve yıldızları nasıl doğurduğu hakkında temel fikirlere itiraz etmektedir. Çalışmanın baş yazarı Behroozi, “Bilgisayarda birçok farklı evren yaratabilir ve onları gerçek olanla karşılaştırabiliriz ve bu da hangi kuralları gördüğümüzü anlamamızı sağlar” dedi.

Çalışma, gerçek olanın bire bir tam bir kopyası olan, kendi kendine tutarlı evrenler yaratan ilk çalışmadır: her biri, 12 milyon galaksiyi içeren ve Büyük Patlama’dan 400 milyon yıl sonrasından günümüze geçen süreyi kapsayan, gerçek kozmosun büyük bir bölümünü temsil eden bilgisayar simülasyonlarıdır. Her bir “Eski Makine” evreni, gerçek evrenle karşılaştırıldığında, oluşturulan evrende benzer galaksilerin nasıl ortaya çıktığını değerlendirmek için bir dizi teste tabi tutuldu. Hepimizinkine en çok benzeyen evrenler, aynı galaksinin oluşumunu incelemek için güçlü ve yeni bir yaklaşım gösteren temel fiziksel kurallara sahipti.

Yazarların yaklaşımı olarak adlandırdıkları “Evren Makinesi” nin sonuçları, galaksilerin neden yıldızların dövüldüğü ham madde olan bol miktarda hidrojen gazı aldıklarında bile yeni yıldızlar oluşturmaktan vazgeçtikleri gibi uzun süredir devam eden paradoksun çözümüne yardımcı oldu. Gökadaların yıldızları nasıl oluşturduğuna dair yaygın düşünceler, çekim etkisi altında yoğun gazların çökmesine, yıldızlara yol açan yoğun cepler arasında karmaşık bir etkileşime neden olurken, diğer işlemler yıldız oluşumunu engeller.

Örneğin, birçok galaksinin merkezlerinde süper kütleli kara delikler barındırdığı düşünülmektedir. Bu kara deliklere düşen madde muazzam enerjiler yayar, gazın yıldızların fidanlıklarına çökecek kadar soğumasını önleyen kozmik üfleyiciler gibi davranır. Benzer şekilde süpernova patlamasıyla hayatlarını sonlandıran yıldızlar da bu sürece katkı sağlıyor. Karanlık madde de, bir galaksideki görünür maddeye etki eden çekim kuvvetinin çoğunu sağladığı için, galaksinin çevresinden soğuk gaz çekerek ve onu ısıtırken büyük bir rol oynar.

evren makinesi fotoları ile ilgili görsel sonucu

Behroozi’ye göre, “Evrende daha erken ve daha erken geriye giderken, karanlık maddenin daha yoğun olmasını ve dolayısıyla gazın daha sıcak ve daha sıcak olmasını beklerdik. Bu, yıldız oluşumu için kötüdür, bu yüzden erken birçok galaksinin olduğunu düşünmüştük. Evrenin uzun zaman önce yıldız oluşturmayı bırakması gerekmekte ama biz bunun tam tersini bulduk: belirli bir boyuttaki galaksilerin, beklentilerin aksine daha yüksek bir oranda yıldız oluşturma olasılıkları daha fazlaydı.”

Behroozi, gerçek galaksilerin gözlemlerini eşleştirmek için ekibinin tam tersi olduğu sanal evrenler yaratmak zorunda kaldığını – galaksilerin yıldızları çok daha uzun süre yıldızları susturmaya çalıştığı evrenler yaratması gerektiğini söyledi. Öte yandan, araştırmacılar şu anki galaksi oluşumu teorilerine dayanan evrenler yaratmışlarsa – galaksilerin üzerinde yıldızları erken oluşturmayı bıraktıkları evrenler – bu galaksiler gökyüzünde gördüğümüz galaksilerden çok daha kırmızı görünüyordu.

Gökadalar iki nedenden dolayı kırmızı görünür. Birincisi doğada belirgindir ve bir galaksinin yaşı ile ilgili olmalıdır – evrenin tarihinde daha önce oluşmuşsa, ışığı daha hızlı uzatarak ışığı kırmızı spektruma kaydırır. Gökbilimciler bu etkiyi kırmızıya kayma olarak adlandırırlar. Diğer sebep ise içseldir: – eğer bir galaksi yıldız oluşturmayı bıraktıysa, genellikle daha erken ölen ve daha eski, daha kırmızı yıldızlarla kalan daha az mavi yıldız içerir.

Behroozi, “Ama bunu görmüyoruz” dedi. “Eğer galaksiler daha önce yıldız oluşturmayı düşündüğümüz ve durduğumuz gibi davranırlarsa, gerçek evrenimiz tamamen yanlış renklendirilir. Başka bir deyişle, galaksilerin ilk zamanlarda düşündüğümüzden daha verimli bir şekilde yıldız oluşturdukları sonucuna varmak zorunda kalırız. süper kütleli kara deliklerin ve patlayan yıldızların yarattığı enerjinin boğucu yıldız oluşumunda bizim teorilerimizin öngördüğünden daha az verimli olması. ”

Behroozi’ye göre, eşi benzeri görülmemiş derecede karmaşık alaycı evrenler yaratmak, hesaplama gücü ve hafızası ile sınırlı olmayan tamamen yeni bir yaklaşım gerektiriyordu ve ölçekleri “süpernova” gibi “küçük” – bireysel nesnelerden – büyük bir boyuta yaymak için yeterli bir çözünürlük sağladı. gözlemlenebilir evrenin parçası. “Tek bir galaksinin simülasyonu 10 ila 48’inci bilgisayar işlemlerini gerektiriyor” dedi. “Dünyadaki bütün bilgisayarlar bir araya gelip yüz yıl içinde bunu yapamadı. Bu yüzden, sadece tek bir galaksiyi simüle etmek için, 12 milyon bile olsa, bunu farklı yapmak zorunda kaldık.”

Almanya, Garching’deki NASA Ames Araştırma Merkezi ve Leibniz-Rechenzentrum’da bilgisayar kaynaklarını kullanmanın yanı sıra, ekip, UA Yüksek Performanslı Bilgi İşlem kümesinde “Ocelote” süper bilgisayarını kullandı. İki bin işlemci, üç hafta içinde verileri aynı anda kullandı. Araştırma projesi boyunca, Behroozi ve arkadaşları 8 milyondan fazla evren ürettiler.

Behroozi, “Son 20 yıldaki astronomik gözlemleri aldık ve bunları ürettiğimiz milyonlarca dünyayla karşılaştırdık.” “Hangisinin eşleştiğini görmek için binlerce bilgi parçasını bir araya getirdik. Yarattığımız evren doğru görünüyor mu? Olmazsa geri dönüp değişiklik yapar ve tekrar kontrol ederiz.” Gökadaların nasıl oluştuğunu daha iyi anlamak için Behroozi ve meslektaşları, bireysel galaksilerin morfolojisini ve şekillerinin zaman içinde nasıl geliştiğini içerecek şekilde Evren Makinesi’ni genişletmeyi planlıyor.

Kara Deliğin İlk Görüntüsünü Alan Takım 3 Milyon Dolarlık Ödül Kazandı…

Yazar
icerikekibi
-
0
Nisan 2019 ayında elde edilen görüntüler.
Her büyük galaksinin kalbinin, süper kütleli bir kara delik içerdiği düşünülür – çekim kuvvetinin o kadar güçlü olduğu, ışık da dahil olmak üzere her şeyin yutulduğu bir yer. Tüm kara delikler gibi , süper kütleli olanlar da yaşam döngüleri sonunda yıldızlar kendi üzerlerine çökerken oluşur. Ortalama olarak, Güneş’ten milyonlarca kat daha büyüktürler.

Bilim insanları yıllardır kamerada bir kara delik yakalamak için uğraştılar, çünkü ışığın yokluğu onları görmeleri neredeyse imkansız hale getiriyordu. Ancak 10 Nisan’da, uluslararası Olay Ufku Teleskobu Ekibi’nden bir grup bilim insanı , ilk defa süper kütleli bir karadelik fotoğrafını halka açtı. Gerçi görüntü bulanık oldu , bu  uzay araştırmaları için önemli bir kilometre taşı anlamına gelmekteydi.

Bu başarı, şimdi takıma 5 Eylül’de ödüllendiren 2020 Atılım Ödülü kazandırdı. Ödül, sekiz yıl önce Sergey Brin ve Mark Zuckerberg gibi bir yatırımcı ekibi tarafından başlatıldı ve genellikle “Bilim Oscarı” olarak anılır. Olay Ufku Ekibi (EHT) toplu olarak 3 milyon ABD Doları alacak, ancak para grubun 347 bilim insanı arasında eşit olarak paylaştırılarak her bireye yaklaşık 8,600 ABD Doları kazandıracaktır.

Ödüllü görüntü. (İlişkili basın)

Kara delik fotoğrafının gösterdiği şey

Nisan görüntüsü, Messier 87 galaksisinin merkezinde, Dünya’dan yaklaşık 54 milyon ışık yılı uzaklıktaki süper bir kara delik yakaladı. Fotoğraftaki karadelik muhtemelen 6,5 milyar Güneşe eşdeğer bir kütleye sahipti. Kara delikler olay ufku olarak adlandırılan bir sınırla tanımlanır: ışığın çekim etkisinden kaçamayacağı maddeyle yoğun olan bir alan bölgesi. Bu, tüm ışığın ve maddenin yuvarlandığı dairesel bir ‘gölge’ yaratır.

Olay ufkunun dışında, süper kütleli kara deliklerin bir toplama diski var – sıcak gaz ve toz bulutları yörüngeye hapsolmuş durumda. Bilim adamları bir kara deliğin olay ufkunun ötesinde göremeseler de, malzeme yüksek güçlü bir teleskop tarafından yakalanabilen radyo dalgaları yaydığından, bu diskteki gaz ve tozu algılayabilirler.

Bir kara deliğin temel özellikleri. (ESO / ESA / Hubble / M. Kornmesser / İşletme İçeriği). 

Görüntüyü yakalamak için araştırmacılar 8 teleskop kullandı

EHT bilim adamları, 20 ülkedeki 60 kurumda tüm dünyada konuşlanmaktadır. Fotoğrafı çekmek için Antarktika, Şili, Meksika, Havai, Arizona ve İspanya’da faaliyet gösteren sekiz radyo teleskopuna güvendiler. Dünyanın dört bir yanındaki teleskopları senkronize etmek için bir saniyenin milyarda birini ölçebilen son derece hassas zaman tutma cihazları olan bir atom saati ağı kullandılar. EHT projesi 2006 yılında kara delikler hakkında bilgi toplamaya başladı.

Nisan ayında yayınlanan görüntü, iki yıl önce başlayan gözlemlerin sonucuydu.

(Etkinlik Ufku Teleskop İşbirliği)(Etkinlik 

Bir EHT ortak çalışanı olan Heino Falcke , fotoğrafın nisan ayında yayınlandığını Bu fotoğrafa “Uzay ve zamanın sonunda cehennemin kapılarına bakmak gibi” geldiğini söylüyor.

Gökbilimciler Sonunda Öte Uydu Gözledi mi?

Yazar
icerikekibi
-
0

Gökbilimciler iki dev öte ay tespit etti mi?

Cevap, sizi bu yeni sonuçların ne kadar ikna edeceğine ve bir ayı nasıl tanımladığınıza bağlı.

1995’ten beri Dünya boyutundaki kayalardan gaz devlerine kadar değişen boyutlarda 4.000’den fazla öte gezegen teyit edildi, ancak şimdiye kadar, hiç birinin ayı yok. Alex Teachey ve David Kipping’nin (Kolombiya Üniversitesi) Neptün büyüklüğünde bir öte ayın geçici tespiti bile bir tartışma çıkarmaya yetti.

Şimdi, Cecilia Lazzoni (Padova Üniversitesi), Şili’deki Avrupa Güney Gözlemevi’nin Çok Büyük Teleskopu (VLT) tarafından toplanan verilerde iki dev öte uydu bulduğunu söylüyor. Ancak bu nesnelere aylar dememiz gerekip gerekmediği veya hiç bulunup bulunmadığı açık değil. Dış Güneş Sistemleri konferansında Lazzoni (19 Ağustos) ön sonuçlarını sundu.

exo moon photos ile ilgili görsel sonucu

Lazzoni ve arkadaşları , şu anda doğrudan zayıf, düşük kütleli yıldızların doğrudan görüntülenmesinde kullanılabilen en iyi aygıt olan VLT’nin Spectra-Polarimetric Yüksek Kontrastlı Exoplanet Araştırma cihazı (SPHERE) 2015 ve 2018 verilerini analiz ettiler. İki durumda da, analiz alt yıldız arkadaşlarının yörüngesinde görünen soluk nesneler olduğunu ortaya çıkardı.

İlk durumda, yoldaşın kendisi Jüpiter’inkinden 10 ya da 11 kat daha büyük ve Güneş benzeri yıldızının en az 300 ila 330 astronomik birim (ab, Dünya ile Güneş arasındaki ortalama mesafe)uzaklıktaki bir yörüngede. – Kendi Güneşimiz ve Neptün gezegeni arasındaki mesafenin yaklaşık 10 katı. Gezegenin “ayı”, kızılötesi parlaklığından düşüldüğü gibi, Jüpiter’in kütlesinin hemen altında ağırlığında ve yaklaşık 10 ab’lik bir yörünge yarıçapına sahip

İkinci durumda, Jüpiter’in kütlesinin 13 ila 14 katı olan bir nesne, kırmızı cüce ana yıldızından 270 ab’den daha fazla yörüngede. Jüpiter’in kütlesinin 4.6 katıdır ve gezegenini 8 ab mesafede. Takım, bilimsel bir yayını sunmaya hazırlanırken daha fazla gözlem topladığından Lazzoni, iki ana yıldızın kimliğini henüz ortaya koymadı.

öte gezegen fotoları ile ilgili görsel sonucu

Hem kütle hem de yörünge özelliklerinde, bu nesneler kendi güneş sistemimizdeki gezegen uydularından farklıdır. Gerçekten gezegenlerin yörüngesinde olup olmadıkları bile net değil; konakları daha büyük kahverengi cüceler, döteryum füzyonunu ateşlemeye yetecek kadar büyük nesneler, ancak çekirdeklerinde hidrojen füzyonunu koruyacak kadar büyük değiller. Masif gezegen ve kahverengi cüce arasındaki ayrım çizgisi genellikle 13 Jüpiter kütlesi olarak kabul edilir, ancak çizgi biraz bulanıktır.

Her durumda, Lazzoni, “bunlar iki yıldızsal arkadaşı olan ilk üçlü sistemler olacaktı” diyor. Keşif, yıldızların etrafında kahverengi cücelerin oluşumuna ışık tutabilir. Gezegen büyüklüğünde “aylar” kahverengi cüceleri geniş yörüngelerde yuvarlarsa, o zaman kahverengi cüceler muhtemelen gezegenlerden daha çok yıldız gibi oluşmuştur. Yani, muhtemelen merkez yıldızın oluşturduğu gaz ve toz bulutundaki çekirdek kütle çekimi ile dairesel diskte oluşmak yerine, çekimsel dengesizliklerle doğmuşlardır.

Doğrudan görüntülenen dev gezegenleri ve kahverengi cüceleri Şili’deki Gemini Güney Teleskopu’ndaki Gemini Planet Imager ile doğrudan inceleyen Eric Nielsen (Stanford Üniversitesi), sonucun “ilgisini çektiğini” söylüyor. Ancak, “bunlar son derece zor teknikler, bu yüzden gerçekten bağımsız onaylamaya ihtiyacımız var” diye ekledi.

Karanlık madde Büyük Patlama’dan daha eski olabilir…

Yazar
icerikekibi
-
0
Büyük Patlama (stok görüntü). | Kredi: © Andrea Danti / stock.adobe.com

Araştırmacıların evrenin kütlesinin yaklaşık% 80’ini oluşturduğuna inandığı karanlık madde, modern fizikteki en zor gizemlerden biridir. Tam olarak ne olduğu ve nasıl ortaya çıktığı bir gizemdir, ancak yeni bir Johns Hopkins Üniversitesi çalışması şimdi karanlık maddenin Büyük Patlama’dan önce var olabileceğini gösteriyor.

7 Ağustos’ta yayınlanan çalışma, karanlık maddenin nasıl doğduğu ve bunun astronomik gözlemlerle nasıl tanımlanacağı hakkında yeni bir fikir sunuyor.

Johns Hopkins Üniversitesi araştırmacısı   ve çalışmanın yazarı olan Tommi Tenkanen “Çalışma parçacık fiziği ve astronomi arasında yeni bir bağlantı ortaya çıkardı. Eğer karanlık madde Büyük Patlama’dan önce doğmuş yeni parçacıklardan oluşuyorsa, galaksilerin gökyüzünde eşsiz bir şekilde dağılma şeklini etkiler. Bu bağlantı açıklamak için kullanılabilir. Kimlikleri ve Büyük Patlama’dan önceki zamanlar hakkında da bir sonuca varıyor ”diyor.

Kökenleri hakkında pek bir şey bilinmemekle birlikte, gökbilimciler, karanlık maddenin galaksilerin ve galaksi kümelerinin oluşumunda önemli bir rol oynadığını göstermiştir. Doğrudan gözlemlenemese de, bilim adamları karanlık maddenin, görünür maddenin nasıl hareket ettiği ve uzayda dağıldığı konusundaki çekim etkisinin var olduğunu biliyor.

Araştırmacılar uzun süredir karanlık maddenin Büyük Patlama’dan kalan artık bir madde olması gerektiğine inanıyorlardı. Araştırmacılar uzun zamandır bu tür karanlık maddeleri aradılar, ancak şimdiye kadar tüm deneysel araştırmalar başarısız oldu.

Tenkanen, “Eğer karanlık madde gerçekten Büyük Patlama’ya ait bir kalıntıysa, o zaman birçok durumda araştırmacılar farklı parçacık fiziği deneylerinde doğrudan bir kara madde sinyali görmüş olmalılardı” diyor.

Yeni, basit bir matematiksel çerçeve kullanarak, çalışma, uzay çok hızlı bir şekilde genişlediğinde kozmik şişme (enflasyon) olarak bilinen bir dönemde Büyük Patlama’dan önce karanlık maddenin üretilebileceğini göstermektedir. Hızlı genişlemenin skaler adı verilen belirli tipte parçacıkların bolca üretilmesine yol açtığına inanılmaktadır. Ünlü Higgs bozonu gibi şimdiye dek yalnızca bir skaler parçacık keşfedildi.

“Karanlık maddenin ne olduğunu bilmiyoruz, ancak skaler parçacıklarla ilgisi varsa, Büyük Patlama’dan daha eski olabilir. Önerilen matematik senaryosuyla, görünür arasında yeni tür etkileşimler varsaymak zorunda değiliz. ve orada olduğunu bildiğimiz yer çekiminin ötesindeki karanlık madde, “diye açıklıyor Tenkanen.

Karanlık Madde’nin Büyük Patlama’dan önce var olduğu fikri yeni olmasa da, diğer teorisyenler bu fikri destekleyen hesaplamalar yapamadılar. Yeni çalışma, araştırmacıların her zaman karanlık maddenin kökenleri için mümkün olan en basit matematiksel senaryoyu gözden kaçırdığını söylüyor.

Yeni çalışma aynı zamanda, karanlık maddenin yapraklarının evrendeki dağılışı üzerindeki imzalarını gözlemleyerek karanlık maddenin kökenini test etmenin bir yolunu önermektedir.

“Bu tür karanlık madde parçacık deneylerinde bulunamayacak kadar zor olsa da, astronomik gözlemlerdeki varlığını ortaya çıkarabilir. Euclid uydusu 2022’de piyasaya sürüldüğünde yakında karanlık maddenin kaynağı hakkında daha fazla şey öğreneceğiz. karanlık madde hakkında neyin açığa çıkacağını ve bulgularının Büyük Patlama’dan önceki zamana bakmak için kullanılıp kullanılamayacağını görmek çok heyecan verici. ”

Bilim İnsanları: Uzaylılar Bizi “Hayvanat Bahçesindeki Hayvanlar” Gibi Görüyor…

Yazar
icerikekibi
-
0

Birçok çalışma, diğer gezegenlerde muhtemel başka yaşam biçimlerinin bulunduğunu göstermektedir. Bazıları uzaylıların insanlarla iletişim kurabilecek kadar akıllı ve  yıldızlar arasında yolculuk edecek kadar gelişmiş olabileceğini öne sürüyor.

Ancak insanlık, on yıllardır dünya dışı yaşam belirtileri aramada hiçbir şey bulamamıştır. İnsanlar henüz (resmen) dışarıdaki herhangi bir yabancı yaşam biçimini bulamadılar, hatta çok daha az akıllı yaşamı bile.

Bu nedenle, Olağandışı Uluslararası İstihbarat  (METI International) araştırmacıları,  akıllı uzaylıların Dünya’nın ve insan ırkının varlığını zaten bildiklerini düşünüyorlardı. Ancak, dünya dışı insanlar varlıklarını insanlardan gizlemeyi seçtiler, çünkü varlıklarının gerçekliği için hazırlıksız olduğumuza inanıyorlar.

Teorilerinde, uzaylılar var olan insan kültürünü ve toplumu bozmak istemezler, bu nedenle Dünya’ya insanları gözlemleyebilecekleri bir hayvanat bahçesi ya da vahşi yaşam araştırma merkezi gibi muamele ediyorlar, ancak ikincisi ilk temas için hazır olana kadar asla karışmazlar. (Jüpiter’in Europa ayındaki ve diğer donmuş dünyalardaki yabancı yaşam olabilir).

The Milky Way and the VLA – National Radio Astronomy Observatory

                    Büyük radyo teleskoplar üzerinden Samanyolu

Akıllı dünya dışı insanlar gizlice insanları gözlemliyor olabilir.

METI International, iki yılda bir Paris, Fransa’da bir konferans düzenliyor. Atölye, 1950’lerde ünlü araştırmacı Enrico Fermi’nin 1950’lerde galaksideki uzaylı yaşamının ve hatta evrendeki yabancı yaşamın belirgin bir şekilde yokluğuna dair verdiği uzun süredir sorulan sorunun cevabını bulmak isteyen dünya çapındaki araştırmacıları çekiyor.

2019 atölyesi Cité des Sciences et de l’Industriem bilim müzesinde gerçekleşti. Katılan birkaç araştırmacı, akıllı uzaylıların insanların farkında olabileceği, ancak bizi mümkün olduğu kadar karanlıkta tutmaları fikrini ortaya koydu.

“Bu bizi onlar hakkında bilgi edinmek için bu kültürel yıkıcı olacağını fark çünkü uzaylılar bir ‘galaktik karantina’ empoze edilir olası görünüyor,” önerdi Institut National de la Recherche Agronomique (INRA) araştırmacı Jean-Pierre Rospars, iki oturum başkanı biri METI Uluslararası.

Rospars ve diğer araştırmacılar, dünyadaki akıllı yaşamın, zaman zaman rastgele geliştirilen özelliklerle öngörülebilir bir evrim yolu izlediğini belirtti. Benzer şekilde, akıllı türler birbirlerinden bağımsız olarak evrende art arda ortaya çıkmış olabilir.

Bu nedenle, araştırmacılar zeki uzaylıların insanlara, özellikle de dış gezegenlerde yaşamın gelişmesi için koşullar Dünya’dakilere benzerse, insanlara benzeyeceğini  umdular.

Yabancılar insanlardan çok daha zekiyse, onları yeterince zeki olduğumuza ikna etmek zorundayız.

Ancak Rospars, günümüz insanlarının mümkün olan en yüksek zeka seviyesine ulaşamadığını da sözlerine ekledi. Aynı zamanda, dünya dışı insanlar bizden çok daha akıllı hale gelmiş olabilirler, insanın bilimsel ve teknolojik başarılarını, kendilerine göre ilkel olarak gördükleri için.

İnsanları zeki ve onlar için hazır olan uzaylıları ikna etmek için daha sert önlemler almamız gerekebilir. Amerikalı araştırmacı ve METI başkanı Douglas Vakoch, hayvanat bahçesindeki insan düzeyindeki zekanın bir işareti olarak tanıdığı bir şey yapmadan önce, hayvanların kasıtlı olarak dikkatini çeken bir hayvan örneğini kullandı.

Vakoch, “Belki de dış dünyadaki insanlarca izleniyoruz, bizim hayvanat bahçesindeki hayvanları izlediğimiz gibi. Galaktik hayvancıların kendilerini ortaya çıkarmalarını nasıl sağlayabiliriz?” dedi.

İnsanlar ayrıca yabancı yaşam ile ilk temas için doğru protokollere ihtiyaç duyacaklar.  Dünya Dışı Zeki Yaşam Araştırma (SETI) Enstitüsü ve diğer akademiler mevcut “kurallar” yerine uygun bir eylem planı istiyorlar.

1...555657...6565 Sayfanın 56. Sayfası

EDİTÖR'ÜN SEÇTİKLERİ

POPÜLER MESAJLAR

POPÜLER KATEGORİLER

© Astronomi Astrofizik Gündemi - Gezegenler, Yıldızlar, Uzay