Amatörler, saygıdeğer uzay teleskobunun 30. yıl dönümünü en büyüleyici görüntülerine bir göz atarak kutluyor.
Bu görüntü NASA / ESA Hubble Uzay Teleskobunun bilimsel keşiflerini anmak için, 30 yıllık ömrü boyunca gözlemlediği birçok yıldız kreşinin en fotojenik örneklerinden biridir. Portre, yaklaşık 163 bin ışık yılı uzaklıktaki Samanyolu’nun uydu galaksisi olan Büyük Macellan Bulutunda büyük bir yıldız oluşturan bölgenin bir parçasını oluşturan dev bulutsu NGC 2014 ve komşusu NGC 2020’yi içeriyor.
Küresel yıldız kümeleri, teleskopla bakmak için en uygun gök cisimleri.
Hubble Uzay Teleskobu 30 yıldır profesyonel gökbilimciler için bir keşif merkezi olmuştur. Ama perde arkasında amatör astronomlar da vardır. Saygıdeğer uzay aracını çalışır halde tutan yüzlerce özel bilim insanı, mühendis, yönetici ve diğerleri son otuz yıl boyunca kozmik sırları açığa çıkarma uğraşındalar.
Temmuz 1994’te, Hubble tarafından görüntülenen, Comet Shoemaker-Levy 9’un Jüpiter üzerine düşme sırasındaki etkileri. Kuyruklu yıldız parçaları tarafından oluşan siyah izler, hayal edilenden çok daha büyüktü hatta bazıları Dünya büyüklüğündeydi. Evrenin değişimini gerçek zamanlı olarak izleyebileceğimizi kim bilebilirdi?Bu kırmızı balon SNR 0509-67.5 şu anda sakin görünüyor. Ancak bu, Büyük Macellan Bulutu cüce galaksisinde gazın şiddetli bir süper nova patlamasıyla şoklanması sonucudur.
GÖZLÜK
Hubble Uzay Teleskobu, 13.2 m uzunluğunda, büyük bir okul otobüsü boyutundadır. Birincil aynası 2,4 m çapındadır ve 828 kg ağırlığındadır.
Ölmekte olan HD 44179 yıldızı tarafından üretilen Kırmızı Dikdörtgen uçaksavar bulutsusunun bu görüntüsü her zaman şaşırtıcı olmuştur. Bulutsulardaki eğrilikleri ve karmaşık yapıyı görmeye alışkın olan gökbilimciler için bu tür düz çizgileri ve açıları görmek epeyce çarpıcıdır.
TAMİRAT
Hubble Nisan 1990’da fırlatıldı, ancak görüntüleri bulanıklaştıran birincil aynada sapma vardı. 1993’teki ilk servis görevinden sonra, gökbilimciler uzay teleskobunun o ünlü bozulmamış görüntülerini bir türlü yakalayamadılar. Sorun giderildikten sonraki süreçte astronotlar 1993 ve 2009 yılları arasında toplamda Hubble’a beş kez servis yaptılar.
1995 yılında Hubble’ın Kartal Bulutsusu’ndaki, Geniş Alanlı ve Gezegensel Kamera 2 ile çekilen “Yaratılış Sütunları” portresi tartışmasız şimdiye kadar olanlar arasından en ünlü görüntüsü.Hubble, 2014 yılında bu yıldız oluşum kulelerini Geniş Alan Kamerası 3 ile yeniden gözden geçirdi. Hem görünür bölgede (soldaki kare) hem de kızılötesi bölgede (sağdaki kare) daha geniş ve ayrıntılı bir görünüm yakalayarak bulutsunun gaz ve toz bulutları içindeki ve ötesindeki yıldızları ortaya çıkardı.
Canon EOS 600D fotoğraf makinesi ve toplam 0,7 saatlik pozlama ile 8 inçlik bir SCT kullanarak Yaratılış Sütunları.
YAKITSIZ İŞARET
Uzay teleskobunda itici bir güç yoktur. Konum açılarını değiştirmek için Newton’un üçüncü hareket yasasını kullanır: Dört reaksiyon tekerleğini gitmek istediğiniz zıt yönde döndürür ve kombine torklar onu gökyüzündeki herhangi bir yeri işaret eder duruma getirir. Teleskobu 90 ° döndürmek sadece 15 dakika sürer.
M 94’ün bu görünür ve ultraviyole kompozit görüntüsü, sarmal gökadanın çekirdeğini çevreleyen çarpıcı yıldız patlaması halkasını vurguluyor.
Hubble’ın 30 yılına baktığımızda, hepimizi etkiledi. Evreni anlama şeklimizde devrim yarattı, kültürümüze nüfuz etti ve hatta kozmos hakkında düşünme şeklimizi değiştirdi. Evreni Hubble’ın gözünden görüyor düşünüyoruz artık. Bu sayfalarda sizinle paylaştığımız görüntüleri çok beğeneceğinizi ve dışarı çıkıp gece gökyüzünü gözlemeniz için size ilham verebileceklerini umuyoruz.
Hubble’ın 25. yıl dönümü için piyasaya sürülen bu görüntü, Gum 29 bulutsusunda daha da fazla yıldız doğuran 3 bin üyeli güçlü yıldız kümesi Westerlund 2’nin yanında gaz ve toz bulutları içeriyor. Arp 194’ün bu Hubble görüntüsünde, yıldızlar bir musluktan damlayan su gibi galaksiden galaksiye adeta “sızıyor” gibi görünüyor. Gerçekte, mavi yıldızların dev kümeleri, muhtemelen, üstteki birleşen gökadalar arasında oluşan, gazı sıkıştıracak ve yıldızları teşvik edecek etkileşimlerin bir sonucu olarak oluştu. Spirograf Bulutsusu’nun (IC 418) bu görüntüsü, Hubble’ın yıllara yayılan büyüleyici eski bir klasiği. Bu gezegenimsi bulutsuda ne kadar karmaşık ayrıntılı bir yapı olduğunu anlamak güç.Hubble’dan yansıma bulutsusu NGC 1999’daki dramatik kontrast görüntüsü. Kızılötesi gözlemler, karanlık bölgenin bir zamanlar düşünüldüğü gibi yoğun bir bulut olmayıp, bulutsudaki gerçek bir delik olduğunu gösteriyor.Yıldız oluşumları sırasında ortaya çıkan jetlerin bölgeyi şekillendirmesi. Ayrıntı çoğunlukla optik bölgedeki görüntüde gizlidir.Carina’da bir proto star jetlerinin kızılötesi bölgede netleştiği görülmekte. Hubble’ın gözlemlediği tüm gezegenimsi bulutsular arasında bu NGC 5189, en görünür ve dinamik olanlardan biridir. Tüm bu ilginç şekilleri oluşturmak için merkezi yıldız ölümü sırasında kim bilir hangi olaylı süreçlerden geçti?Hubble, gökbilimcilerin evrenin genişleme oranının hassasiyetini artırmasına yardımcı olmak için bir galaksinin bu “gizli mücevherini” inceledi. Gökbilimciler NGC 1015 olarak adlandırılan ve 118 milyon ışık yılı uzaklıkta bulunan bu çubuklu spiral gökadada düzinelerce Sefeid değişkeni ve Tip Ia süper nova (her ikisi de kozmik mesafe belirteçleri olarak kullanılır) belirlediler.Hubble’ın Sombrero Gökadası görüntüsü favori galaksi görüntülerinden biridir. M64 olarak da anılan bu sarmal gökada açıkça söyleyecek bir hikayeye sahip olmalı. Muhtemelen daha küçük bir galaksiyi parçaladı ve yamyam gibi yedi.M 102’nin bu Hubble görüntüsü muhteşem. Galaksinin diskinin üstünde ve altında kıvrılan toz bulutları ve diskin tozlu kısmının uçlarından daha uzağa uzanan mavi yıldız çizgisinden, çevreleyen beyaz yıldızlara kadar ele alınacak çok şey var. Diğer uzak gökadalar ise arka planda gizli kalmış.
Bu görüntü NASA / ESA Hubble Uzay Teleskobunun bilimsel keşiflerini anmak için, 30 yıllık ömrü boyunca gözlemlediği birçok yıldız kreşinin en fotojenik örneklerinden biridir. Portre, yaklaşık 163 bin ışık yılı uzaklıktaki Samanyolu’nun uydu galaksisi olan Büyük Macellan Bulutunda büyük bir yıldız oluşturan bölgenin bir parçasını oluşturan dev bulutsu NGC 2014 ve komşusu NGC 2020’yi içeriyor.
Canon EOS 600D fotoğraf makinesi ve toplam 0,7 saatlik pozlama ile 8 inçlik bir SCT kullanarak Yaratılış Sütunları.
Spirograf Bulutsusu’nun (IC 418) bu görüntüsü, Hubble’ın yıllara yayılan büyüleyici eski bir klasiği. Bu gezegenimsi bulutsuda ne kadar karmaşık ayrıntılı bir yapı olduğunu anlamak güç.
Hubble’ın Sombrero Gökadası görüntüsü favori galaksi görüntülerinden biridir. M64 olarak da anılan bu sarmal gökada açıkça söyleyecek bir hikayeye sahip olmalı. Muhtemelen daha küçük bir galaksiyi parçaladı ve yamyam gibi yedi.
