Bu VLT görüntüsü, NGC 2023 yansıma bulutsusunu göstermekte.
Yansı bulutsuları, bir otomobil farının etrafındaki sis gibi, yakındaki veya dahili kaynaklardan gelen ışığı yansıtan yıldızlararası toz bulutlarıdır. NGC 2023, gökyüzündeki en büyük yansıma bulutsularından biridir. LBN 954 veya IRAS 0539-0217 olarak da bilinen bulutsu, 6 Ocak 1785’te İngiliz astronom William Herschel tarafından keşfedildi.
Nesne, Dünya’dan yaklaşık 1.500 ışıkyılı uzaklıkta, tanınmış At Başı ve Alev Bulutsusu’na çok yakın konumda. NGC 2023, HD 37903 adında kitlesel bir genç yıldız tarafından aydınlatılmakta. Yıldız, aşırı derecede sıcak – Güneş’ten birkaç kez daha sıcak – ve parlak mavi-beyaz renkte ışığı, NGC 2023’ün süt gibi parlamasına neden oluyor. 
Yansı ya da yansıma bulutsuları, gökbilimde yıldızlararası toz bulutları olup, yakınlarındaki yıldızların ışığını yansıtırlar. Bu tür bulutsular genellikle yıldızların doğum yerleridir ve etraftaki ortamdan önemli ölçüde daha yoğun olan bir yığın gaz dağılımı içerirler. Çekim gücünün etkisi altında, bu öbekler birbirlerini çekerler ve birleşerek sonunda yeni bir yıldız yaratırlar.
NGC 2023’ün bu yeni görüntüsü, VLT’nin FOcal Reducer ve Spectrograph (FORS) enstrümanı ile ESO Cosmic Gems programının bir parçası olarak çekildi. Bu girişim, ESO teleskoplarını kullanarak, eğitim ve tanıtım amacıyla, ilginç ve görsel olarak çekici nesnelerin resimlerini üretir. Program, bilim gözlemleri için kullanılamayan teleskop zamanını kullanmaktadır. Toplanan tüm veriler bilimsel amaçlar için de uygundur ve ESO’nun bilim arşivi aracılığıyla gökbilimcilere sunulur.
