Juno uzay aracı verileri, gelgit kuvvetlerinin, bir magma okyanusu mevcut olsaydı, Ay’ı beklenenden farklı şekilde deforme ettiğini ortaya koyuyor.
Bunun yerine, Io’nun mantosu çoğunlukla katı görünüyor, eski modellere meydan okuyor ve daha karmaşık bir iç mekana işaret ediyor.
Yeni bir araştırma, Io’nun yüzeyinin altında sığ, küresel bir magma okyanusu bulunduğu yönündeki önceki iddiaları çürütüyor.
Juno uzay aracından gelen veriler, tarihi gözlemlerle birleştirildiğinde, Io’nun yoğun volkanik aktivitesinin geniş bir yeraltı magma okyanusu tarafından yönlendirilmediğini gösteriyor.
Bu keşif, Ay’ın iç kısmına dair anlayışımızı yeniden şekillendirebilir ve gezegen oluşumu ve evrimi hakkındaki daha geniş teorileri etkileyebilir.
Io’nun Volkanik Gücü
Güneş sistemindeki en volkanik aktif gövde olan Io, Jüpiter’in çekim etkisinden kaynaklanan gelgit kuvvetleri nedeniyle aşırı jeolojik aktivite yaşıyor.
Juno görevi tarafından toplanan verilere dayanan Jüpiter’in ateşli uydusu Io’nun bu animasyonlu turu, volkanik püskürmeleri, yüzeydeki lav görünümünü ve uydunun iç yapısını gösteriyor.
Io eliptik olarak yörüngede dönerken, Jüpiter’in kütle çekimi Ay’ı geriyor ve sıkıştırıyor, bu da iç ısı üretiyor.
Bazı bilim insanları bu sürecin yüzeyin altında küresel bir magma okyanusu sürdürmeye yetecek kadar enerji yaratabileceğini teorileştirdiler, ancak bu fikir hala tartışılıyor.
Bu teoriyi test etmek için araştırmacılar, Io’nun gel git kökenli deformasyonunun ölçümlerini analiz ettiler; yüzeyinin çekim kuvveti stresi altında ne kadar esnediğini incelediler.
Juno’nun yakın zamandaki uçuşları, tarihsel verilerle birlikte, araştırma ekibinin bu deformasyonun kapsamını hesaplamasına olanak sağladı.
Bulguları, Io’nun iç kısmının sığ bir magma okyanusuyla tutarlı olmadığını ve uydunun volkanik aktivitesinin nasıl sürdürüldüğüne dair yeni sorular ortaya çıkardığını gösteriyor.
Katı Manto, Magma Okyanusu Değil
Araştırmacılar, sığ bir küresel magma okyanusu mevcut olsaydı beklenen sonuçlarla tutarlı olmadıklarını, bunun da Io’nun çoğunlukla katı bir mantoya sahip olduğunu gösterdiğini bildiriyorlar.
Ay’ın derinliklerinde bazı magma bölgeleri olup olmadığının henüz belirlenmediğini ekliyorlar.
Ekip, bulguların gelgit kuvvetlerinin her zaman küresel magma okyanusları yaratmadığını gösterdiğini ve bunun Enceladus veya Europa gibi diğer uyduları anlamamız açısından önemli sonuçlar doğurabileceğini belirtiyorlar.
