Evrende yalnız mıyız?
Modern astronomide sorulan en derin sorulardan biridir. Ancak, kozmos hakkındaki anlayışımız önemli ölçüde artmış olsa da, soru cevapsız kalıyor. Karasal yaşam için gerekli yapı taşları gibi Dünya benzeri gezegenlerin de yaygın olduğunu biliyoruz ve yine de Dünya’nın ötesindeki yaşam için kesin bir kanıt bulamadık. Belki de sorunumuzun bir kısmı, çoğunlukla kendimize benzer bir yaşam arıyoruz. Yabancı yaşamın Dünya’dakinden çok radikal bir şekilde farklı olması ve fark edilmeden geçmesi mümkündür.
Uzaylı yaşamı hakkında birçok spekülasyon yapıldı . Çoğunluğu karbon temelli olmayan yaşam üzerine odaklandı. Titan, suyun rolünün yerini metanın aldığı nitrojen temelli bir yaşama sahip olabilir mi? Silikon temel unsur olabilir mi? Organizmalar, dünyadaki bitkilerin karbon bakımından zengin toprağa bağlı olduğu şekilde kuma mı bağımlı olur? Organik yaşam uzayın soğuk derinliklerinde, belki de Oort bulutundaki buzlu kuyruklu yıldızlarda hayatta kalabilir mi?
Ancak yaşam için daha da çılgın fikirleri keşfeden bilim kurgu yazarları vardır. 1980’lerde yazar Robert L. Forward, atomlara değil atom çekirdeğine dayalı bir yaşam biçimi önerdi. “Ejderhanın Yumurtası” nda, bir nötron yıldızının yüzeyinde yaşayan ve cheela olarak bilinen bir türü tanımladı. Harika bir hikaye oluştursa da, bu fikir hayatı aramaya pek yardımcı olmuyor. Romanda, cheela yalnızca insanlar nötron yıldızlarını ziyaret ettiğinde keşfedilir.
Cheela medeniyeti ışık yılı öteden tespit edilemedi. Ancak son zamanlarda bir ekip bu fikre daha detaylı baktı. Ekip, DNA rolünü oynamak için saf nükleer etkileşimlere güvenmek yerine, kozmik sicimler ve manyetik tekeller önermektedir. Kozmik sicimler, maddenin yaratılışı sırasında erken evren bir faz geçişine uğradığında oluşmuş olabilecek varsayımsal çatlaklardır.
Manyetik tek kutuplar, her ikisine de sahip olan bilinen tüm manyetik parçacıklardan ziyade yalnızca bir manyetik kutba (kuzey veya güney) sahip parçacıklardır. Bunlardan herhangi birinin var olduğuna dair hiçbir kanıt olmasa da, teorik çalışma bunların olabileceğini gösteriyor. Çalışmada ekip, tekellerin kozmik sicimler boyunca kümeleneceğini ve yıldızların çekiminin bu ipleri yakalayabileceğini öne sürüyor.
Çekirdeklerin yıldızların çekirdeklerindeki çalkantılı hareketi göz önüne alındığında, bu boncuklu sicimler, bilgiyi kodlamak ve kopyalamak için dolanabilir. Ve eğer tüm bunlar doğruysa, o zaman belki nükleer yaşamın tohumu olabilir. Hepsi çok spekülatif ve çoğunlukla kanıtlanamaz. Ancak ekip, bir yıldızın çekirdeğinde böyle bir yaşam ortaya çıkarsa, hayatta kalmak için çekirdeğin enerjisinin bir kısmını tüketmesi gerektiğini öne sürüyor. Sonuç olarak yıldızları, yıldız modellerinin tahmin ettiğinden daha hızlı soğuyabilir.
Bazı yıldızların aşırı soğuması vardır, ancak bunu açıklamak için kozmik iplere, tekellere ve nükleer hayata ihtiyacınız yoktur. Şu anda nükleer yaşamı destekleyecek hiçbir kanıt yok, ancak bunun gibi araştırmalar karasal yaşamın dışında düşünmemize yardımcı olabilir. Evren genellikle hayal edebileceğimizden daha tuhaftır ve dışarıdaki yaşam beklediğimizden çok daha yabancı olabilir.
